The Kingdom of Thailand Protection Committee (KTPC)
Baan Phra Arthit, Phra Arthit Rd.
Phra Nakorn District, Bangkok ,Thailand
17 June 2011
Subject : Request for delisting of the Phrah Vihear temple from the Cultural Heritage sites
Address to : Irina Bokova,Director General of UNESCO
(through Director of UNESCO, Bangkok Office)
The Kingdom of Thailand Protection Committee (KTPC) and the
Thai People express grave concern towards the inscription of the Temple
of Preah Vihear and the behaviour of the 21 States Parties World
Heritage Committee (WHC) which triggered the conflict between Thailand
and Cambodia. It contradicts the objectives of the World Heritage
inscription stipulated by the World Heritage Centre and UNESCO, the
organization under your supervision and you yourself have been
continuously supporting the Preah Vihear inscription. The KTPC has
considered the said act as an infringement of Thai Sovereignty and
territorial integrity which Thailand, as a State member of the World
Heritage Convention, will not tolerate. We, hereby, request you to take
into account the following data and evidences provided by the Thai Civil
Society and to present them at the 35th World Heritage Committee
Meeting to be held in Paris, France during June 19-29, 2011. Please draw
the meeting’s attention to the issue of delisting the Temple of Preah
Vihear from the inscription of World Heritage List owing to the
following reasons;
1. Prior to the 31st World
Heritage Committee Meeting in Christchurch, New Zealand, Thailand has
vigourously objected the inscription of the Temple of Preah Vihear to
the World Heritage List as proposed by Cambodia.
2. At the same session, the World Heritage Committee resolved that
Cambodia, as a State member to the Convention Concerning the Protection
of the World Cultural and Natural Heritage, should closely consult with
Thailand towards the inscription of the Temple of Preah Vihear by
suggesting that Thailand, also a State member to the
Convention Concerning the Protection of the World Cultural and
Natural Heritage, to “seriously cooperate in the Temple of Preah Vihear
inscription proposed solely by Cambodia.”
3. A
year later, UNESCO and WHC had showed support towards Cambodia’s sole
attempt to inscribe the Temple of Preah Vihear by assigning Ms Françoise
Rivière to Phnom Penh to discuss and to establish the National
Authority for the Protection of Preah Vihear (ANPV) as an organization
to manage the Preah Vihear Temple area in accordance with the ICOMOS
principles.
4. A few months before the 32nd WHC
Meeting, Thailand and Cambodia had jointly issued the Joint Communiqué
to specify the Management Plan which Cambodia had proposed to divide the
Management zone into 3 areas. Following the Communiqué’, the People’s
Alliance for Democracy (PAD) and the Organization Network for Monitoring
the Situation on the case of Phra Viharn Temple, had requested the
Royal Thai Government to revoke the Joint Communiqué which might have
led to the country’s lost of territory. The PAD then filed the case to
the Thai Administrative Court to suspend the submission of the Joint
Communiqué to be used as one of the supporting documents in the Preah
Vihear Temple inscription by Cambodia alone since the surrounding areas
of the Preah Vihear Temple is under Thailand’s sovereignty and that the
Joint Communiqué was breaching the Constitution of the Kingdom of
Thailand B.E. 2550 Article 190 (The brief detail of such Article is that
“any document that is considered to be a Treaty must have the
Parliament approval prior the signatory process.”).
At the outset, the Thai Administrative Court had ruled the interim
injunction prohibiting any Thai officials to support or to use the Joint
Communiqué as one of the supporting documents in the Temple of Preah
Vihear inscription and Thailand, as a State member, did not support the
inscription of the Temple by Cambodia as appeared in the statement of
the Minister of Foreign Affairs, H.E. Noppadol Pattama and the statement
of Mr.Pongpol Adireksarn, Head of the Thai World Heritage Delegation.
Those two statements were acknowledged by both WHC and UNESCO.
5. However, at the 32nd WHC Meeting in Quebec, Canada, not only the
meeting disregarded the said statements made by Thai Delegation, the
Meeting had also approved the inscription of the Temple of Preah Vihear
as a World Heritage for the Temple structure only quoted as “9. Notes
that the property proposed for inscription is reduced and comprises only
the Temple of Preah Vihear and not the wider promontory with its cliffs
and caves;”
6. The 32nd WHC Meeting also
contradicted the 31st WHC Meeting’s resolution on the issue that the
Preah Vihear Temple inscription proposed by Cambodia must beforehand
receive consent from Thailand
who already expressed her total disagreement. The
32nd WHC Meeting then resolved to set up the International Coordinating
Committee Preah Vihear and has included Thailand among one of the seven
other appropriate international partners to sit in this Committee.
Pursuant to the controversial resolution, Thailand has contested the
appendix map in the Joint Communiqué and the newly revised map that
Cambodia proposed to the WHC given the fact that the Joint Communiqué
and all the supporting documents were under interim injunction by the
Thai Administrative Court. Unfortunately, all the claims and requests
made by Thailand not only were ignored, but the WHC also approved the
Preah Vihear inscription against all odds. When the Thai ICOMOS sent in
their letter of disagreement, the WHC had instead asked the World
Heritage Centre to help Cambodia by providing Indian experts to draw up
the management plan for the surrounding areas of the Preah Vihear
Temple.
7. After the 32nd WHC Meeting, the Thai
Civil Society expressed strong disagreement. The Thai Constitutional
Court ruled that the surrounding areas of the Preah Vihear Temple are
under Thai sovereignty and that the Joint Communiqué in the 31st WHC
Meeting might have led to the country’s lost of territory since the
Royal Thai Government (1962) gave up the rights to the Temple only, but
did not mention about any land granting to Cambodia. Furthermore, the
Royal Thai Government (1962) has submitted a letter claiming the
property rights over the disputed area of the Temple of Preah Vihear to
the United Nations with no expiry term.
8. After
the 32nd WHC resolution, the Cambodian armed troops were deployed in
Thailand territory concurrently the Cambodian border community
increasingly expanded into Thailand. This left Thailand no choice, but
only to defend our national sovereignty. The violent incident between
Thai and Cambodian soldiers caused several casualties among both troops.
9. While the Head of Cambodia World Heritage Delegation sent in
a paper to the World Heritage Centre, accusing Thailand as invader and
using artillery to destroy the Preah Vihear Temple ruins . That
Cambodian paper was inserted in the agenda of the 33rd WHC Meeting.
10. At the 33rd WHC Meeting in Sevilla, Spain, Cambodia
solely presented the damage of the Temple supposedly caused by
Thai troops especially the destruction of the Cambodian community
market encroached upon Thai soil. Even if the actual fact was that after
the Cambodian soldiers and Community encroached the Thai territory,
when
clashes occurred, Thai soldiers had to use force to push the intruders
back into their territory to maintain the Thai sovereignty.
Regrettably, the WHC Meeting not only, concurred with the
Cambodia Delegation but also approved a fund for the reconstruction of
the Cambodian community market situated in Thai soil at the steps of
the Temple. In addition, the Meeting granted extra fund for
the completion of the Management Plan on a special privilege basis.
France
also stood out to defend Cambodia disregarding Thai
objection. WHC resolved that Thai and other State parties must
cooperate withCambodia in establishing the International Coordination
Committee Preah Vihear.
11. It can be said that
relation between Thailand and Cambodia is worsened by the 32nd WHC
meeting resolution and more conflicts arose.Thailand felt that UNESCO
under the lead of Director General Mr.Koiichiro Matsuura and Ms
Françoise Rivière, Director General for Culture extended unusual
support to Cambodia by assigning UNESCO representatives to survey the
Temple’s damage. Thailand had to organize a security team to safeguard
them and to prove the sovereign rights over the surrounding areas of
the Temple.
12. UNESCO and the World Heritage
Centre still support Cambodia with special favours and seemed like
Cambodia was given special rights to submit any documents regarding the
Management Plan or the military confrontation when Cambodia invaded
Thai soil and reported otherwise particularly the road contruction to
the Temple of Preah Vihear that vandalized the Thai national park area.
As such, UNESCO and the World Heritage Centre overlooked to apply the
Article of the Convention for the Protection of the World Cultural and
Natural Heritage which states that in the case the World Heritage site
became the cause of military confrontation with armed forces which lead
to casualties of military personnel and civilians alike. The World
Heritage Centre should put the the Temple of Preah Vihear in the “List
of World Heritage in Danger” in accordance with the Convention and
Procedures
from Articles 177 to 191.
13.
In the 34th WHC Meeting in Brasilia, Brasil , the WHC attempted to
compromise with Thailand by convening a special meeting and insisted
that Thailand should accept the 32nd WHC resolution and help Cambodia by
lobbying other State parties Committee to accept it too. Thailand
accepted the compromised solution in good faith unaware
that it
was the conspiracy plan of other State parties Committee. Afterwards the
meeting resolution came out more in favour of Cambodia such as the
contribution from Japan for the construction of an eco-global museum,
the support of the new Management Plan that did not take Cambodia’s
invasion into account, Thailand was forced to join the ICC Preah Vihear
in the 35th WHC Meeting and Cambodia used the appendix map of the Joint
Communiqué that UNESCO had promised not to use it in the consideration
of the Management Plan and the World Heritage inscription, but instead
let Cambodia use it as master plan to correct the original management
plan. Worst of all is that the WHC let Cambodia encroached Thai soil
while disregarding Thailand’s objection.
14. The 34th WHC Meeting resolution in Brasilia, Brasil
has raised grave concern among a large number of Thai people who
came out to 24 hrs stay-over night-protest for 144 days and sent many
protest letters to UNESCO Thailand including this time (17th June 2011
letter) requesting the Royal Thai Government to resign from being a
State party of the World Heritage Convention and the WHC.
Thailand, as a member of the United Nations, UNESCO, and a State party
of the World Heritage Convention, has sovereign rights and territorial
integrity. In the Preah Vihear case, Cambodia has always infringed
Thailand sovereignty and territory that Thailand had to submitted
protest letters several times. UNESCO is an organization
aiming to
promote peace among the State parties, but its behavior in the Preah
Vihear case was completely paradox with the organization essence. Since
UNESCO supports the World Heritage Centre and the WHC to approve the
Preah Vihear inscription, violence, domestic and international
conflicts, invasion against national territory to complete the
Management
Plan have been all around. There have been military clashes until
lately, in February Cambodian troops fired rockets and cannons at Thai
civilian communities near the Preah Vihear area which led to emergency
evacuation twice of more than 100,000 Thais. Cambodian troops used the
Temple as their military base/camp gathering weapons and troops
(photographs attached herewith) which violates the Convention for the
Protection of the World Cultural and
Natural Heritage Article 180
about “potential danger”. It turned out that UNESCO, the World Heritage
Centre, and the WHC turned a blind eye and still supported Cambodia to
complete the Management Plan that
invades Thai territory while
forcing Thailand to welcome the WHC’s resolution. The Thai Civil Society
cannot accept these dishonest acts and sought for UNESCO, the World
Heritage Centre, and the WHC clarifications.
Consequently,
the Kingdom of Thailand Protection Committee and Thai people, hereby,
request you to take the above mentioned reasons into account in the
Preah Vihear Temple de-listing from the Cultural Heritage sites
consideration. We further request you to set up an Investigating
Committee to inspect the State party of Cambodia, the World
Heritage Centre, and the WHC about the fraudulent 31st, 32nd, 33rd, and
34th WHC resolutions which lack of non-interference principles. All
resolutions have the sense of domestic interference against the State
Party’s, Thailand, sovereignty and territory. We request you to put this
in the emergent agenda prior the agenda for consideration concerning
Preah Vihear during the 35th WHC Meeting to be held in Paris, France.
Yours sincerely,
(Maj.Gen.Chamrong Srimuang) (Mr.Parnthep Pourpongpan (Mr.Thepmontri Limpaphayom)
The Kingdom of Thailand Protection Committee
Reference
http://www.facebook.com/notes/t-na-lertwanarin/pad-at-unesco-17-june-2011-request-for-delisting-of-the-phrah-vihear-temple-from/219515604736988
Note to
U.N. Acting Secretary-general
from
Minister of Foreign Affairs of Thailand
at 6 July 1962
Credit: Thepmontri Limpaphayom
หลัง
จากศาลโลกได้ตัดสินให้ปราสาทพระวิหารตกเป็นของกัมพูชาในเดือน มิ.ย.2505
ในเดือนถัดมาไทยก็ได้ยื่นบันทึกต่อศาลโลกพร้อมแผนที่ฉบับนี้แสดงที่ตั้งของ
ปราสาทพระวิหารกับบริเวณโดยรอบและเส้นเขตแดนตามแนวสันปันน้ำที่ไทยสงวนที่จะ
กล่าวอ้าง
ภาพล่างซ้ายแสดงให้เห็นว่าไทยยอมรับให้พื้นที่แก่ปราสาท
ที่กว้างที่สุดเพียง 100 เมตรเท่านั้น
อาณาบริเวณข้างนอกเส้นปรุเป็นพื้นที่เขตสันปันน้ำ
จากhttp://th.wikipedia.org
/wiki/%E0%B8%84%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A3_%E0%B8%9E.%E0%B8%A8._2505
ภาพโดยอ.เทพมนตรี ลิมปพยอม
Thepmontri Limpaphayom:
แต่เดิมทหารไทยรักษาการณ์อยู่ฝั่งนี้.....ส่วนนอกประตูเหล็กทหารกัมพูชานั่งอยู่ เรายังครอบครองพื้นที่ปราสาทพระวิหารไปจนถึงเป้ยตาดี
นอกรั้วลวดหนามเป็นการกั้นอาณาบริเวณ ไม่ใช่พรมแดนตามที่เข้าใจกัน
พูดง่ายๆกัมพูชามีสิทธิในตัวปราสาทเฉพาะอำนาจอธิปไตย ซึ่งไทยสงวนสิทธิ์ในการทวงคืนไว้แล้วครับ
คณะกรรมการป้องกันราชอาณาจักรไทย
บ้านพระอาทิตย์ ถนนพระอาทิตย์
เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร
ประเทศไทย
๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๔
เรื่อง ขอให้ลบชื่อ “ปราสาทพระวิหาร”ออกจากบัญชีรายชื่อของมรดกโลกทางวัฒนธรรม
เรียน ผู้อำนวยการใหญ่ องค์การยูเนสโก (ผ่านผู้อำนวยการยูเนสโกประจำประเทศไทย)
คณะกรรมการป้องกันราชอาณาจักรไทย ประเทศไทย และประชาชนทุกหมู่เหล่า
มีความตระหนักและห่วงใยถึงปัญหาการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารและการกระทำของ
คณะกรรมการมรดกโลก ๒๑ ประเทศ
ซึ่งมีพฤติการณ์สร้างความขัดแย้งให้เกิดขึ้นระหว่างไทยกับกัมพูชา
อันเป็นการผิดวัตถุประสงค์การขึ้นทะเบียนมรดกโลก ของศูนย์กลางมรดกโลก(WHC)
รวมไปถึงองค์การยูเนสโก(UNESCO)ที่อยู่ในการดูแลของท่านและตัวท่านเองยังได้
ให้การสนับสนุนการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกอย่างต่อเนื่อง
การกระทำดังกล่าวข้างต้นนั้น
คณะกรรมการป้องกันราชอาณาจักรไทยได้พิจารณาแล้วว่าเป็นการรุกรานอธิปไตยและ
ดินแดนของประเทศไทยอย่างชัดเจน
ซึ่งเราในฐานะเป็นประเทศภาคีสมาชิกตามอนุสัญญามรดกโลกยอมรับพฤติการณ์เช่น
นี้ไม่ได้
จึงร้องขอให้ท่านได้พิจารณาข้อมูลหลักฐานของภาคประชาชนของประเทศไทยเพื่อนำ
เรื่องและข้อมูลที่จะได้รับต่อไปนี้
ไปเข้าที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๕ ณ กรุงปารีส
ประเทศฝรั่งเศสระหว่างวันที่ ๑๙-๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๔
เพื่อขอให้มีการพิจารณาลบชื่อ
“ปราสาทพระวิหาร”ออกจากบัญชีรายชื่อของมรดกโลกทางวัฒนธรรมด้วยเหตุผลดังนี้
1.
ก่อนการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๑ ณ เมืองไครส์ทเชิร์ช
ประเทศนิวซีแลนด์
ประเทศไทยได้ทำการคัดค้านการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกของ
กัมพูชา แต่ฝ่ายเดียวอย่างแข็งขัน
2.
ในสมัยประชุมคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๑ ณ เมืองไครส์ทเชิร์ช
ประเทศนิวซีแลนด์ คณะกรรมการมรดกโลก
ได้มีมติให้ประเทศกัมพูชาในฐานะภาคีสมาชิกภายใต้อนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก
ปรึกษาหารือกับประเทศไทยในการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหาร
โดยเสนอให้ไทยในฐานะประเทศภาคีสมาชิกภายใต้อนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก
“ให้ความร่วมมืออย่างแข็งขันในการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารโดยการนำเสนอของ
ฝ่ายกัมพูชาแต่ฝ่ายเดียว”
3. เป็นเวลาเกือบ ๑ ปี
ที่องค์การยูเนสโก(UNESCO) และศูนย์กลางมรดกโลก (WHC)
ได้สนับสนุนการขึ้นทะเบียนของฝ่ายกัมพูชาแต่ฝ่ายเดียวโดยการส่งนางฟรองซัวร์
รีวิแยร์ เดินทางมายังกรุงพนมเปญ เพื่อหารือและจัดตั้งองค์กร ANPV ( The
National Authority for the Protection of PreahVihear )
เพื่อให้เป็นองค์กรบริหารจัดการพื้นที่บริเวณปราสาทพระวิหารตามหลักการ
พิจารณาของหน่วยงาน ICOMOS สากล
4. ในขณะเดียวกัน
การประชุมคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๑
เสร็จสิ้นไปเพียงไม่กี่เดือนประเทศไทยและประเทศกัมพูชาได้ร่วมกันออก
แถลงการณ์ร่วม ( JOINT COMMUNIQUE ) และได้กำหนดแผนที่ในการบริหารจัดการ
โดยฝ่ายประเทศกัมพูชาได้นำเสนอแผนที่ แบ่งโซนการบริหารจัดการออกเป็น ๓ โซน
หากแต่ภาคประชาชนของประเทศไทย ได้แก่กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย
และกลุ่มเครือข่ายภาคประชาชนผู้ติดตามสถานการณ์ของปราสาทพระวิหาร
ได้เรียกร้องให้รัฐบาลประเทศไทยทำการยกเลิกแถลงการณ์ร่วมที่ทำให้ประเทศไทย
อาจสุ่มเสี่ยงต่อการสูญเสียดินแดน
กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยได้ทำการฟ้องร้องต่อศาลปกครองกลางให้
วินิจฉัย มิให้นำคำแถลงการณ์ร่วมฉบับดังกล่าว
ไปใช้เป็นเอกสารประกอบในการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารของประเทศกัมพูชาแต่
ฝ่ายเดียว
เพราะเห็นว่าดินแดนโดยรอบปราสาทพระวิหารเป็นดินแดนภายใต้อำนาจอธิปไตยของ
ประเทศไทย
และคำแถลงการณ์ร่วมขัดต่อบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับปี
พุทธศักราช ๒๕๕๐ มาตรา ๑๙๐ โดยมีเนื้อหาสรุปว่า
“หนังสือใดๆที่เข้าข่ายความเป็นสนธิสัญญาจะต้องผ่านการพิจารณาของรัฐสภา”
ในที่สุดศาลปกครองกลางได้มีคำพิพากษาตัดสินให้มีการคุ้มครองชั่วคราวโดยห้ามเจ้าหน้าที่รัฐไทยไปให้การสนับสนุนและ
ห้ามนำ
คำแถลงการณ์ร่วมไปใช้เป็นเอกสารประกอบคำขอในการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหาร
และรัฐภาคีสมาชิกอย่างประเทศไทยก็ไม่สนับสนุนการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหาร
ของประเทศกัมพูชาแต่ฝ่ายเดียว ดังปรากฏตามเอกสารคำแถลงการณ์ของนายนพดล
ปัทมะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศไทย และคำแถลงการณ์ของนายปองพล
อดิเรกสาร ประธานมรดกโลกฝ่ายไทย
และได้มีการรับทราบจากยูเนสโกและศูนย์การมรดกโลก
5.
แต่ในสมัยการประชุมของคณะกรรมการมรดกโลก สมัยประชุมที่ ๓๒ ณ เมืองควิเบก
ประเทศแคนนาดา กลับไม่สนใจคำแถลงการณ์ของประเทศไทย
ซ้ำยังกลับอนุมัติให้มีการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกเฉพาะตัว
ปราสาท ดังข้อความต่อไปนี้ “9. บันทึก
ว่าทรัพย์สินที่เสนอสำหรับขึ้นทะเบียนได้รับการลดขนาดและประกอบเพียงปราสาท
พระวิหารและไม่รวมชะง่อนเขาที่มี่พื้นที่กว้าง หน้าผาและถ้ำต่าง ๆ”
6.
คณะกรรมการมรดกโลกในสมัยประชุมที่ ๓๒
ยังทำการฝ่าฝืนมติคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๑ ของตัวเอง
ที่ระบุว่าไว้ว่าจะต้องได้รับการสนับสนุนเรื่องการขึ้นทะเบียนปราสาทพระ
วิหารของกัมพูชา จากประเทศไทยเสียก่อน ซึ่งประเทศไทยก็ไม่ให้
“การสนับสนุนอย่างแข็งขัน” นอก
จากนี้มติคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๒ ได้มีการจัดตั้งคณะกรรมการ ICC
พระวิหาร (International Coordination Committee Preah Vihear)
และให้ประเทศไทยเข้าร่วมเป็น ๑ ใน ๗ ชาติสมาชิก
ซึ่งผลของการออกมติในครั้งนี้ประเทศไทยได้โต้แย้งเกี่ยวกับแผนที่ที่แนบท้าย
คำแถลงการณ์ร่วมและการปรับปรุงแผนที่ครั้งใหม่ของประเทศกัมพูชาที่นำเสนอต่อ
ศูนย์กลางมรดกโลกที่ปารีสในข้อที่ว่าแผนที่แนบท้ายคำแถลงการณ์ร่วมอยู่ภาย
ใต้การคุ้มครองชั่วคราวของศาลปกครองกลาง
แต่คณะกรรมการมรดกโลกกลับเมินเฉยคำร้องขอของฝ่ายไทย
ได้อนุมัติการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารไปอย่างผิดหลักวิชาการ ประกอบกับ
ICOMOS ฝ่ายไทยได้มีหนังสือแสดงความไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรงต่อเรื่องนี้
แต่คณะกรรมการมรดกโลกกลับขอให้ศูนย์กลางมรดกโลก (WHC)
ทำการช่วยเหลือประเทศกัมพูชาโดยจัดการหาผู้เชี่ยวชาญชาวอินเดียมาทำแผน
บริหารจัดการพื้นที่ปราสาทพระวิหาร
7.
ภายหลังจากการออกมติของคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๒
ภาคประชาชนของประเทศไทยได้แสดงความไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรง
และศาลรัฐธรรมนูญของประเทศไทยได้ทำการวินิจฉัยว่าพื้นที่โดยรอบปราสาทพระ
วิหารนั้นเป็นของไทย
และแผนที่แนบท้ายคำแถลงการณ์ร่วมไทย-กัมพูชาฉบับที่ได้พิจารณาในสมัยการ
ประชุมมรดกโลกครั้งที่ ๓๒
เป็นฉบับที่อาจทำให้ประเทศไทยสุ่มเสี่ยงต่อการเสียดินแดน
เพราะรัฐบาลไทยในปี พ.ศ. ๒๕๐๕
มีมติคณะรัฐมนตรีให้กัมพูชาใช้สิทธิ์อธิปไตยเฉพาะตัวปราสาทพระวิหารเท่านั้น
ไม่มีการยกดินแดนให้กัมพูชาแต่อย่างใด นอกจากนี้รัฐบาลไทยในปี ๒๕๐๕
ยังทำหนังสือตั้งขอสงวนสิทธิ์ทวงคืนดินแดนปราสาทพระวิหารต่อองค์การสหประชา
ชาติ โดยไม่มีกำหนดระยะเวลาไว้แล้ว
8.
หลังมติคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๒
ประเทศกัมพูชาได้ส่งกองกำลังติดอาวุธเข้ามารุกล้ำดินแดนประเทศไทย
และมีการขยายชุมชนของชาวกัมพูชาเข้ามาในดินแดนประเทศไทยเพิ่มมากขึ้นอย่าง
ต่อเนื่อง ทำให้ไทยต้องทำการปกป้องดินแดนอันเป็นอธิปไตยของไทย
การปะทะกันของทหารไทยและทหารกัมพูชา
ได้ส่งผลให้เกิดการสูญเสียของทั้งสองฝ่ายจากการที่กัมพูชาละเมิดอธิปไตยของ
ประเทศไทย
แต่ฝ่ายกัมพูชาโดยประธานคณะกรรมการมรดกโลกกัมพูชาได้ทำเอกสารให้ร้ายต่อ
ประเทศไปยังศูนย์กลางมรดกโลก(WHC)
9.
โดยการกล่าวหาว่าไทยเป็นผู้รุกรานและใช้อาวุธทำลายตัวซากปราสาทพระวิหาร
รายงานฉบับดังกล่าวของกัมพูชาเข้าไปสู่วาระการประชุมคณะกรรมการมรดกโลก
ครั้งที่ ๓๓
10. สมัยประชุมที่ ๓๓ ณ เมืองเซบิย่า
ประเทศสเปน
การประชุมครั้งนี้ฝ่ายกัมพูชาได้นำเสนอความเสียหายของตัวปราสาทจากการกระทำ
ของฝ่ายไทยแต่เพียงฝ่ายเดียว โดยเฉพาะการทำลายตัวตลาดชุมชนชาวกัมพูชา
ซึ่งในความเป็นจริงแล้วกองกำลังทหารและชุมชนกัมพูชาได้รุกล้ำเข้ามาอยู่ใน
ดินแดนประเทศไทย เมี่อมีการปะทะ
ทหารไทยได้ใช้กำลังเพื่อผลักดันชาวกัมพูชาเพื่อรักษาอำนาจอธิปไตย
หากแต่ที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกกลับเห็นพ้องกับฝ่ายกัมพูชาและได้อนุมัติ
เงินช่วยเหลือฝ่ายกัมพูชาในการมาฟื้นฟูตลาดของชุมชนชาวกัมพูชาที่อยู่ในดิน
แดนประเทศไทย และบริเวณทางขึ้นตัวปราสาท
อีกทั้งยังได้อนุมัติเงินเพิ่มเติมในการทำแผนบริหารจัดการให้สำเร็จ
ซึ่งเป็นการเปิดโอกาสให้กัมพูชาเป็นกรณีพิเศษ
เฉพาะกรณีประเทศฝรั่งเศสได้ออกตัวมาปกป้องประเทศกัมพูชา
โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของฝ่ายไทย
ประกอบกับคณะกรรมการยังออกมติที่บีบบังคับฝ่ายไทยให้ความร่วมมือกับฝ่าย
กัมพูชาและประเทศภาคีสมาชิกอื่นๆในการจัดตั้ง ICC พระวิหาร (International
Coordination Committee)
11. ภายหลังการออกมติ
ฝ่ายไทยและฝ่ายกัมพูชากลับมีความขัดแย้งมากยิ่งขึ้น
เพราะฝ่ายไทยมองเห็นว่าทั้งองค์กรยูเนสโกภายใต้การนำของนายทาเคชิ
มัสซึอุระ ผู้อำนวยการใหญ่ และนางฟรองซัวร์ รีวิแยร์
ผู้ช่วยผู้อำนวยการใหญ่ฝ่ายวัฒนธรรม
ได้ให้การสนับสนุนกัมพูชาอย่างผิดปกติ
จัดผู้แทนยูเนสโกเข้ามาสำรวจความเสียหายของปราสาทพระวิหารจนฝ่ายไทยจำเป็น
ต้องจัดเจ้าหน้าที่เข้ามาอารักขาและแสดงสิทธิอำนาจอธิปไตยบริเวณพื้นที่โดย
รอบปราสาทพระวิหาร
12. องค์การยูเนสโกและศูนย์กลางมรดกโลก
ยังคงให้การสนับสนุนและช่วยเหลือกัมพูชาอย่างพิเศษและดูเหมือนว่าจะให้สิทธิ
ในการส่งเอกสารต่างๆลาช้าไม่ว่าจะเป็นเรื่องแผนบริหารการจัดการ
หรือแม้กระทั่งความขัดแย้งทางด้านทหารที่ฝ่ายกัมพูชาเข้ามารุกรานดินแดน
ประเทศไทยก่อน
และโดยเฉพาะการตัดถนนเข้ามายังตัวปราสาทพระวิหารได้ทำลายพื้นที่อุทยานแห่ง
ชาติเข้าพระวิหารของประเทศไทย องค์การยูเนสโก โดยศูนย์กลางมรดกโลก (WHC)
กลับละเลยอนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลกในข้อที่ว่า
กรณีปราสาทพระวิหารในฐานะมรดกโลกได้ก่อให้เกิดสถานการณ์การสู้รบทางการทหาร
มีกองกำลังติดอาวุธและมีการปะทะกันก่อให้เกิดความสูญเสียชีวิตทหารและ
ประชาชน
ศูนย์กลางมรดกโลกยังคงเพิกเฉยละเลยที่จะขึ้นบัญชีมรดกโลกอันตรายต่อปราสาท
พระวิหารตามอนุสัญญาและขั้นตอนต่างๆตามข้อ ๑๗๗ ถึง ๑๙๑
13.
ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยประชุมครั้งที่ ๓๔
เมืองบาซิเลียน,ประเทศบราซิล
คณะกรรมการมรดกโลกพยายามทำการประนีประนอมต่อประเทศไทย
ด้วยการเรียกประชุมเป็นการเฉพาะและยังยืนยันที่จะให้ฝ่ายไทยรับมติคณะ
กรรมการมรดกโลกย้อนหลัง โดยการช่วยฝ่ายกัมพูชา
ล๊อบบี้ประเทศภาคีอื่นๆที่มีฐานะเป็นคณะกรรมการ
ยังผลให้ประเทศไทยจำเป็นต้องลงนามประนีประนอมโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
อันมาจากการสมรู้ร่วมคิดของประเทศภาคีสมาชิกอื่นๆที่อยู่ในฐานะเป็นคณะ
กรรมการ
ส่งผลให้มติของคณะกรรมการมรดกโลกที่อออกมากลับมีการสนับสนุนและช่วยเหลือ
กัมพูชาเพิ่มเติมจากเดิม อาทิ
ความช่วยเหลือของประเทศญี่ปุ่นในการจัดสร้างพิพิธภัณฑ์
การสนับสนุนแผนบริหารการจัดการฉบับใหม่ที่ไม่สนใจการรุกล้ำอธิปไตยของฝ่าย
กัมพูชา และการบีบบังคับให้ไทยต้องเข้าร่วม ICC พระวิหาร
ในสมัยประชุมครั้งที่ ๓๕
อีกทั้งยังนำเอาแผนที่แนบท้ายคำแถลงการณ์ร่วมซึ่งองค์การยูเนสโกได้เคยยืน
ยันแล้วว่าจะไม่นำมาใช้ในการพิจารณาแผนบริหารการจัดการและการขึ้นทะเบียน
มรดกโลก
โดยในครั้งนี้ฝ่ายกัมพูชามาใช้เป็นต้นแบบในการปรับแก้แผนบริหารจัดการ
ที่ร้ายแรงที่สุดก็คือการที่คณะกรรมการมรดกโลกเปิดโอกาสให้กัมพูชาขยายขอบ
เขตพื้นที่ออกไปอย่างกว้างขวางโดยการรุกรานดินแดนและอธิปไตยของไทย
โดยไม่สนใจข้อเรียกร้องของฝ่ายไทยแต่อย่างใด
14.
หลังออกมติการประชุมของคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ ๓๔ เมืองบาซิเลียน
ประเทศบราซิล
ประชาชนชาวไทยได้รวมตัวกันมาประท้วงเรื่องการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหาร
เป็นมรดกโลก แบบพักค้าง โดยมีผู้อยู่ในที่ชุมนุมตลอด ๒๔ ชั่วโมง
มาตั้งแต่วันที่ ๒๕ มกราคา ๒๕๕๔ เป็นเวลากว่า ๑๔๔ วัน
และได้ทำการยื่นหนังสือประท้วงต่อองค์การยูเนสโกประจำประเทศไทย (UNESCO)
หลายครั้ง รวมถึงการมายื่นหนังสือวันที่ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๔ นี้ด้วย
โดยมีวัตถุประสงค์ เรียกร้องให้รัฐบาลไทยถอนตัวออกจากภาคีมรดกโลก
และถอนตัวจากคณะกรรมการมรดกโลก
ประเทศไทยเป็นประเทศ
สมาชิกขององค์การสหประชาชาติ,องค์การยูเนสโก(UNESCO)
และเป็นรัฐภาคีสมาชิกมรดกโลกฯ
มีอำนาจอธิปไตยและบูรณภาพเหนือดินแดนของตนเองอย่างสมบูรณ์
การกระทำของประเทศกัมพูชาต่อกรณีปราสาทพระวิหารที่ผ่านมาเป็นการรุกล้ำ
อธิปไตยและดินแดน จนฝ่ายไทยได้มีหนังสือประท้วงหลายต่อหลายครั้ง
องค์การยูเนสโกเป็นองค์กรที่มีปณิธานในการส่งเสริมสนับสนุนประเทศภาคีสมาชิก
ในความร่วมมือให้มีสันติภาพ มีความสงบสุข
แต่พฤติการณ์และพฤติกรรมที่ปฏิบัติเกี่ยวกับเรื่องการขึ้นทะเบียนปราสาทพระ
วิหารให้เป็นมรดกโลกนั้น มีลักษณะขัดแย้งต่อปณิธานขององค์กรที่ตั้งไว้
เพราะเมื่อมีการสนับสนุนให้ศูนย์กลางมรดกโลก
คณะกรรมการมรดกโลกทำการอนุมัติการขึ้นทะเบียน
ความขัดแย้งได้เพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อย มีการขัดแย้งของคนภายในประเทศ
มีการรุกรานดินแดนเพื่อให้แผนบริหารจัดการมีความสมบูรณ์
มีการปะทะกันอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
และล่าสุดเมื่อเดือนกุมภาพันธ์
กองทัพกัมพูชาได้ระดมยิงจรวดและปืนใหญ่ถล่มบ้านเรือนของประชาชนคนไทยตรง
บริเวณใกล้ปราสาทพระวิหารและบริเวณโดยรอบปราสาทพระวิหาร
ประชาชนชาวไทยต้องอพยพหลบภัยจากอาวุธของกองทัพกัมพูชาถึง ๒ ครั้ง กว่า ๑
แสนคน อนึ่งฝ่ายกัมพูชาได้ใช้ตัวปราสาทพระวิหารเป็นที่กำบัง
เป็นที่สะสมอาวุธและกองกำลัง(ดังปรากฏตามภาพถ่ายที่ได้แนบมา)ซึ่งได้ละเมิด
อนุสัญญาคุ้มครองมรดกโลก ข้อ ๑๘๐ ที่ว่าด้วยเรื่อง POTENTIAL DANGER
แต่องค์การยูเนสโก ศูนย์กลางมรดกโลก และคณะกรรมการมรดกโลกกลับนิ่งเฉย
และยังคงเข้าข้างฝ่ายกัมพูชาในการดำเนินการตามแผนบริหารจัดการที่รุกล้ำดิน
แดนประเทศไทย
อีกทั้งยังมีความพยายามบีบบังคับให้ประเทศไทยต้องรับมติคณะกรรมการมรดกโลก
การกระทำที่ฉ้อฉลเช่นนี้ ภาคประชาชนของประเทศไทย
ยอมรับไม่ได้จึงขอชี้แจงการกระทำขององค์การยูเนสโก
ศูนย์กลางมรดกโลกและคณะกรรมการมรดกโลก
ดังนั้นคณะกรรมการป้องกันราชอาณาจักรไทยและประชาชนคนไทย จึงขอความอนุเคราะห์จากท่าน นำเหตุผลข้างต้นไปประกอบการพิจารณา ลบชื่อ “ปราสาทพระวิหาร”ออกจากบัญชีรายชื่อของมรดกโลกทางวัฒนธรรม และตั้งคณะกรรมการสอบสวนรัฐภาคีกัมพูชา,ศูนย์กลางมรดกโลก และคณะกรรมการมรดกโลกที่ออกมติครั้งที่ ๓๑, ๓๒, ๓๓, ๓๔ อันเป็นฉ้อฉล ขาดหลักการและเข้ามายุ่งเกี่ยวกับดินแดนประเทศไทยอันเป็นการรุกรานอธิปไตยและดินแดนของรัฐภาคีสมาชิก โดยร้องขอให้ท่านได้บรรจุเป็นวาระการประชุมเร่งด่วน ก่อนการพิจารณาวาระปราสาทพระวิหารในสมัยประชุมครั้งที่ ๓๕ ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ต่อไป
ขอแสดงความนับถือ
(พลตรีจำลอง ศรีเมือง) (นายปานเทพ พัวพงษ์พันธ์) (นายเทพมนตรี ลิมปพยอม)
คณะกรรมการป้องกันราชอาณาจักรไทย
อ้างอิง
http://www.facebook.com/notes/t-nalertwanarin/%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B9%8C%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3-unesco-%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88-17-%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%A2-2554-%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B8%A5%E0%B8%9A%E0%B8%8A%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD-%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%8A%E0%B8%B7%E0%B9%88/219517024736846
ขอบคุณภาพจากคุณT-na Lertwanarin
ขอบคุณภาพจากคุณ
วรรณ์วีรนัย ราชนรรักษ์ (Vote No)
ขอบคุณภาพจากคุณ
วรรณ์วีรนัย ราชนรรักษ์ (Vote No)
ขอบคุณภาพจากคุณ
วรรณ์วีรนัย ราชนรรักษ์ (Vote No)
